جداسازی و شناسایی ساختار گلوکومانان موجود در ریشه گیاه سریش ایرانی (eremurus persicus)
Authors
abstract
چکیده گیاه سریش با نام علمی eremurus، متعلق به خانواده لاله است. سریش ایرانی از مهمترین گونههای جنس سریش است که در آسیای مرکزی شامل ایران، غرب پاکستان، افغانستان، عراق، ترکیه، فلسطین، لبنان، سوریه و قفقاز به خوبی رشد میکند. در این پژوهش پلیساکارید خام محلول در آب از ریشه گیاه سریش ایرانی، توسط استخراج با آب گرم c° 70، ترسیب با اتانول و پروتئین زدایی جدا شد. خالصسازی پلیساکارید خام با استفاده از ستونهای کروماتوگرافی دیاتیلآمینواتیل-سلولز و سفادکس جی-100 انجام گرفت و جزء غالب (پلیساکارید خالص) جمع آوری و به روش انجمادی خشک شد. راندمان تولید پلیساکارید خالص از ریشه گیاه سریش ایرانی 5/4% بود. وزن مولکولی، میزان قند کل و درجه چرخش نوری پلیساکارید خالص به ترتیب 2/71 کیلودالتون، 4/96% و °7/32- محاسبه شد. نتایج حاصل از آنالیز واحدهای مونوساکاریدی سازنده نشان داد که پلیساکارید خالص از واحدهای مونومری گلوکز و مانوز با نسبتهای مولی 1 به 98/1 تشکیل شده است. ساختار پلیساکارید خالص توسط ترکیبی از آزمونهای آنالیز شیمیایی و دستگاهی مانند متیلاسیون، کروماتوگرافی گازی-طیف سنج جرمی، اکسیداسیون پریودات و تجزیه اسمیت، هیدرولیز ناقص اسیدی، طیف سنج مادون قرمز و رزونانس مغناطیس هسته اتمهای کربن و پروتون صورت گرفت. نتایج حاصل نشان داد که اسکلت اصلی پلیساکارید خالص حاصل از ریشههای سریش ایرانی از واحدهای مانوز و گلوکز با اتصال (4→1)β تشکیل شده است که در برخی از نقاط زنجیره اصلی از محل کربن شماره 6 مانوز دارای انشعاب است و انشعابات توسط واحدهای مانوز به انتها میرسد.
similar resources
ارزیابی مالچ گیاهی تولید شده از گیاه سریش (Eremurus spectabilis) بر کنترل فرسایش بادی خاک
یکی از چالشهای اصلی مناطق خشک و بیابانی، نحوه کنترل فرسایش بادی خاکهای مستعد فرسایش میباشد. فرسایش بادی موجب آسیبهایی جدی به اقتصاد، محیط زیست و سلامت موجودات زنده میشود. تحقیق حاضر با هدف تثبیت خاک مستعد فرسایش، با استفاده از مالچ ارگانیک تهیه شده از پودر ریشه گیاه سریش (Eremurus spectabilis) انجام شد. تاثیر غلظت و میزان پاشش مالچ بر میزان فرسایش خاک بررسی و میزان نفوذ و کاهش ضخامت لایه ت...
full textبررسی و مقایسه ترکیبهای شیمیائی روغن اسانسی اندامهای مختلف گیاه دارویی Eremurus persicus (Joub. & Spach) Boiss. منطقه آزران کاشان
جنس سریش (Eremurus M. B.) متعلق به تیره لاله (Liliaceae) است، که بیش از 40 گونه از این جنس در جهان و هفت گونه در ایران گزارش شده است. در این تحقیق ترکیبهای شیمیائی اسانس اندامهای مختلف گیاه "سریش ایرانی" (Eremurus persicus) منطقه آزران کاشان مورد بررسی قرار گرفته است. این گونه انحصاری نواحی مرکزی ایران بوده و در اراضی آبرفتی ارتفاعات کوهستانی دارای رویشگاههای طبیعی میبا...
full textبررسی و مقایسه ترکیبهای شیمیائی روغن اسانسی اندامهای مختلف گیاه دارویی Eremurus persicus (Joub. & Spach) Boiss. منطقه آزران کاشان
جنس سریش (Eremurus M. B.) متعلق به تیره لاله (Liliaceae) است، که بیش از 40 گونه از این جنس در جهان و هفت گونه در ایران گزارش شده است. در این تحقیق ترکیبهای شیمیائی اسانس اندامهای مختلف گیاه "سریش ایرانی" (Eremurus persicus) منطقه آزران کاشان مورد بررسی قرار گرفته است. این گونه انحصاری نواحی مرکزی ایران بوده و در اراضی آبرفتی ارتفاعات کوهستانی دارای رویشگاههای طبیعی میبا...
full text(R)-(-)-Aloesaponol III 8-Methyl Ether from Eremurus persicus: A Novel Compound against Leishmaniosis.
Leishmaniosis is a neglected tropical disease which affects several millions of people worldwide. The current drug therapies are expensive and often lack efficacy, mainly due to the development of parasite resistance. Hence, there is an urgent need for new drugs effective against Leishmania infections. As a part of our ongoing study on the phytochemical characterization and biological investiga...
full textجداسازی و خالصسازی و تعیین ساختار ترکیبات اصلی موجود در اندام هوایی گیاه Hippomarathrum microcarpum
مقدمه: خانواده چتریان یکی از خانودههای بزرگ گیاهی با پراکنش گسترده در جهان محسوب میشود. جنس Hippomarathrum یکی از اعضای خانواده بزرگ چتریان است و 28 گونه در سراسر دنیا دارد که از این بین گونه H. microcarpum در شمال، شمالغرب، غرب و مرکز ایران و همچنین ترکیه، قفقاز و عراق پراکنده است. هدف: در این بررسی ترکیبات اصلی موجود در عصاره اتیل استاتی حاصل از قسمتهای هوایی گیاهHippomarathrum microcarpu...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
علوم و صنایع غذایی ایرانجلد ۱۴، شماره ۶۳، صفحات ۲۸۸-۲۷۷
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023